خبرگزاری حوزه | دیروز رهبر انقلاب دغدغه و نگرانی خود را از فضای تبلیغ در حوزه های علمیه بیان داشتند، بی شک دلایل مختلف اجتماعی و اقتصادی و حتی سیاستگزاری های نادرست در حوزه، سبب کاهش توجه به تبلیغ شده است.

دیگر طلبه، اولویت خود را تبلیغ نمی داند و عنوان مبلغ بودگی، یک عنوان اولی برای خود نمی پسندد. دکتر یا استاد دانشگاه بودن، نویسنده یا دارای پست اجرایی داشتن، اول است.
اینک دنبال این مساله نیستم. در گفتگو ویدیویی با رسانیوز در سال گذشته، دگردیسی اجتماعی کنشگری طلاب را در سده اخیر گفتم که یکی از آنها، کاهش توجه به تبلیغ در میان طلاب است.
یادمان باشد، پدیده ها، ایزوله از فکت های تاریخی نیستند، و حتما معلول عوامل مختلف اند. امیدوارم سیاستگزاران حوزوی، با چندبخشنامه، به دنبال راه حل نباشند.

تاکید می‌کنم گاه برای حل مساله. از همین حالا اقدام کرد و دهه ها بعد محصول چید.

اما آنچه وادار کرد این یادداشت را بنویسم، تاکید رهبر انقلاب بر اولویت اول بودن آن است.

راستی چرا تبلیغ اولویت اول.

ابتدا باید انگاره ذهنی خودمان را از تبلیغ تغییر دهیم. ما همیشه تبلیغ را یک مونولوگ وعظ آمیز دانستیم. اما حقیقت آن است که تبلیغ، آر ان دی حوزه است.

روزگاری که در دانشگاه های غرب جایی برای آر اند دی ها نبود، حوزه ما با طرفیت تبلیغی خود، حلقه اتصال علم و عین و ساحت اندیشه و عرصه نیاز بودند.

مبلغان با تبلیغ، حوزه را از حجره ها با کف جامعه، پیوند می‌زند. تبلیغ سبب می شود طلبه دردهای میدان را بچشد و در مدرس های علمی به راه حل آن بیاندیشد. حوزه ای که تبلیغ ندارد، در عالم ایزوله ذهنی خود در حجره های خود، می‌خواند و می نویسید ولی از جامعه بی خبر است.

تبلیغ، حوزه را از جنس مردم می کند، رسول من انفسکم، آن وقت، صدای حوزه، صدای نه دردهای فیک، که دردهای اصلی مردم می شود، عزیز علیه ماعنتم، حوزه بیش و پیش از اینکه مردم در فلان بحران یا چالش بیافتند، تشخصی می‌دهد و عمل می کند.

به تعبیر آینده پژوهان سناریو نویس، بیایید سناریو معکوس را فرض کنیم. یعنی تبلیغ اولویت اول نباشد. حالا بیایید این حوزه را تصویر کنیم:

۱. حوزه ای است که کتاب تولید می کند، ولی تیراژش، به اندازه رمان های درجه چندم غربی ترجمه شده، فروش نمی رود.

۲. حوزه ای که کلی نیروی انسانی برای ترویج دین تربیت کرده است، ولی به اندازه یک دهم یک موتیو سپکیر، مستمع ندارد.
و...

آری اگر تبلیغ در حوزه نباشد، حتی تدریس و تحقیق هم، بی فایده و بدون ناظر به نیازهای جامعه و جهان خواهد بود؛ لذا باید "نسبت به تبلیغ نگران" بود و باید "تبلیغ در نگاه حوزه علمیه باید در مرتبه اول باشد.

یحیی جهانگیری